من تا 9 روز دیگه راهی کربلام ولی متاسفانه احساس می کنم اصلا آماده نیستم و نمی دونم چرا احساس می کنم بیشتر از قبل درگیر دنیام؟ فکر می کنم لایق این سفر نیستم و این که برم و نتونم استفاده کنم برام کابوس شده؟ 

     از دیدگاه دین توحید اسلام, زندگی فرصت خدایی شدن انسان است و در درون آن نیز فرصت های فراوانی برای خدایی شدن وجود دارد که یکی از مهمترین این فرصت ها زیارت عتبات عالیات و مشاهده مشرفه به خصوص قبر سالار شهیدان در کربلا و امداد از مقام ولایت ایشان است. اکنون این فرصت در اختیار شما است و خدای متعال شما را برای قرب خود فراخوانده است.
شما هستید که باید خود را زیر باران رحمت الهی قرار دهید و تصمیم بگیرید از این سفر حد اکثر استفاده را در جهت تقویت معنویت و خدایی شدن بکنید. در طول سفر تمرین کنید که ذهن و فکر و دل و رفتارتان خدایی و مطابق رضای الهی و ائمه اطهار (علیهم السلام) باشد, تا بعد از سفر نیز بتوانید در این راه استقامت کنید و در مسیر الهی قدم بردارید.
زیارت ایجاد پیوند و ارتباط با امام معصوم و حجت الهی است و مبدا تحولات عمیق و بنیادین در زائر است. یکی از راه های ایجاد آمادگی روحی و مهیا شدن برای این سفر و زیارت نورانی و معنوی آگاهی از ارزش و آثار و برکات دنیوی و اخروی و اجر و پاداش شگفت انگیزی است که خداوند به زائر قبر پاک امام حسین –علیه السلام- عطا می کند.

در روایتی آمده است که حضرت صادق –علیه السلام- فرمود: «والله لو انی حدثتکم بفضل زیارته و بفضل قبره لترکتم الحج راسا و ما حج منکم احد...؛ به خدا سوگند اگر در فضیلت زیارت و فضیلت مزار امام حسین –علیه السلام- به شما می گفتم، به کلی حج را ترک می کردید و هیچ کس از شما حج نمی نمود». (کامل الزیاره، ص 267).
در روایتی دیگر از آن حضرت –علیه السلام- آمده است: «هر کس پیاده به مزار امام حسین –علیه السلام- بیاید خداوند در برابر هر قدم هزار حسنه برایش می نویسد و هزار گناه را از او پاک می کند و او را هزار درجه بالا می برد...» (همان، ص133)
در روایت دیگری آمده است: «من زار الحسین –علیه السلام- عارفا بحقه غفر الله له ما تقدم من ذنبه و ما تاخر؛هر کس امام حسین –علیه السلام- را با شناخت حق او زیارت کند خداوند گناهان گذشته و اینده او را می آمرزد. (همان، ص 138).
دوست عزیز!
بهترین راه ایجاد آمادگی روحی برای سفر کربلاء، متوسل شدن به خود حضرت ابی عبد الله الحسین علیه السلام و در خواست از خود ایشان است. توسل به آن حضرت و به ویژه خواندن زیارت عاشورا به مدت 10 تا 40 روز به قصد مشرف شدن به کربلا معلی ان شاء الله زمینه سازآمادگی برای این سفر روحانی است. در دعاها و زیارت های فراوان نیز این درخواست مطرح شده است و چنین آمده است: «اللهم ارزقنا فی الدنیا زیاره الحسین علیه السلام و فی الاخره شفاعته؛ خداوندا! در دنیا زیارت امام حسین علیه السلام و در آخرت شفاعت آن حضرت را روزی ما بفرما».
متوسل شدن به حضرت اباالفضل العباس علیه السلام و درخواست این آرزو از آن حضرت و گفتن ذکر «یا کاشف الکرب عن وجه الحسین علیه السلام، اکشف کربی بحق اخیک الحسین علیه السلام» به تعداد 133 بارکه عدد نام مقدس ابوالفضل علیه السلام است، ان شاء الله در تحقیق این خواسته و آرزو و موثر خواهد بود. هر چند خود اشتیاق به زیارت آن حضرت و آرزومند کربلاء بودن، خود اجری عظیم و پاداشی فراوان دارد و اگر کسی در این اشتیاق و اظهار شوق، صادق و راستگو باشد، ان شاء الله همان اجر و پاداش زیارت امام حسین علیه السلام را به او می دهند هر چند موفق به این زیارت نگردد.
در هر صورت آن چه مهم و اساسی است، در خط امام حسین علیه السلام بودن و پیرو راستین آن حضرت بودن و تعالیم و اهداف آن حضرت را دنبال کردن است و خود زیارت ایشان نیز در راستای تحکیم همین پیوند و ارتباط است و به همین دلیل دارای ارزش و ثواب است.
بنا به آنچه در برخی روایات آمده است خداوند در ازای شهادت به امام حسین (علیه السلام) خصوصیاتی عنایت فرموده است؛ از جمله این که ایام رفت و برگشت زائر او جزو عمرش محسوب نمی شود. (ر. ک: فروغ شهادت، استاد علی سعادت پرور).

پرسشگر گرامی!
به چند نکته توجه نمایید:
1- حقیقت زیارت حضور زائریعنی زیارت کننده در نزد زیارت شونده است و خواندن زیارت راه و طریقی برای ایجاد این حضور است وهدف از زیارت نزدیک شدن به بنده مقرب خداوند و تجدید عهد با اهداف و آرمان های الهی او است. زیارت ارتباط قلبی و روحی با بنده برگزیده خدا و استمداد از او در پیمودن راه پر پیچ وخم بندگی و عبودیت ویاد آوری عظمت و بزرگی وتعالیم و آموزه های سعادت آفرین آنها است.
2- زیارت مانند نماز نیازمند آمادگی روحی و قلبی از قبل است و زائرباید پیش از زیارت این آمادگی و زمینه را در خود ایجاد نماید و با خود سازی و تهذیب نفس و صفا دادن روح و جان آماده دریافت فیض از ولی خدا و حجت الهی گردد.
3- انسان بزرگ و بنده صالحی که مورد زیارت قرار می گیرد باید مقام و جایگاهش برای زائر شناخته شده باشد و بداند که چه کسی را زیارت می کند و با چه کسی ارتباط برقرار می کند و در جاذبه مغناطیس چه موجودی قرار می گیرد. بنا بر این باید قبل از زیارت با مطالعه شخصیت و جایگاه و اوصاف آنها، شناخت خود را درباره آنها بیشتر و عمیق تر نماییم تا بتوانیم ارتباط موثرتر و مستحکم تری با آنها ایجاد نماییم.
عالم بزرگ شیخ بهایى، برای ورود به حرم اولیای الهی و بهره مند شدن از این فضاهای روحانی مطالبی بیان نموده است که یاد آوری آنها سودمند است:
1. پیش از دخول به روضه، غسل کند.
2. تا داخل شدن با طهارت باشد.
3. جامه نو پاک پوشد و بر در مشهد بایستد و دعاى منقول بخواند و اذن دخول بطلبد پس اگر در آن حال او را رقّت بهم رسد داخل شود و الاّ انتظار بکشد که هر گاه رقّت بهم رسد داخل شود.
4. با خضوع و خشوع داخل شود و در حین دخول پاى راست را مقدّم دارد و در وقت بیرون آمدن پاى چپ را.
5. خود را به ضریح بچسباند. بعضى توهّم کرده‏اند که دور ایستادن بهتر است و این غلط است چه در احادیث وارد شده که بر ضریح تکیه باید کرد و بوسیدن ضریح جایز است و در بوسیدن آستان ها حدیثى وارد نشده و بعضى از مجتهدین امامیّه برآنند که جایز است.
6. رو به قبله نکند، بلکه رو به ضریح و پشت به قبله کردن در حالت زیارت بهتر است.
7. زیارت به طریق منقول بنماید، و قول السّلام علیک کافیست و بعضى از مجتهدین حاضر شدن در آنجا را کافى مى‏دانند.
8. جانب راست روى خود را بر ضریح بنهد و در وقت فارغ شدن از زیارت دعا کند.
9. جانب چپ روى خود را بر ضریح بنهد و از خداى تعالى بحقّ او و بحقّ صاحب قبر سؤال و درخواست کند که او را از اهل بهشت بگرداند به شفاعت صاحب قبر و در دعا کردن و الحاح نمودن مبالغه کند.
10. بر سر بالین (بالاى سر) آید و رو به قبله نموده و دعا کند.
11. بعد از زیارت، دو رکعت نماز زیارت بخواند و اگر زیارت حضرت رسول صلّى اللَّه علیه و آله باشد سنت است که نماز زیارت را در میان منبر آن حضرت و قبر او گذارد و اگر زیارت حضرات ائمّه معصومین علیهم السّلام باشد در بالین سر باید گذارد و در این نماز رخصت از ائمّه علیهم السّلام وارد شده که رو به قبر مى‏توان کرد اگر چه مستلزم پشت بقبله کردن باشد امّا اگر چنان کند که رو به ضریح کند و پشت بقبله نکند بهتر است.
12. بعد از نماز زیارت دعاى منقول بخواند و آن چه به خاطرش رسد از امور دین و دنیا طلب نماید و دعا براى جمیع خلایق نمودن بهتر است چه آن به اجابت نزدیکتر است.
13. در آن مکان تلاوت قرآن بنماید و ثواب آن را به صاحب ضریح هدیه کند چه نفع آن باز به او مى‏رسد و سبب تعظیم صاحب قبر است.
14. در جمیع احوال و به حسب استطاعت، احضار قلب داشته باشد و از جمیع گناهان توبه کند.
15. بر خدمتکاران، نگاهبانان و محتاجان آن مقام، تصدّق نماید، چه ثواب تصدّق در آن مقام مضاعف مى‏شود.
16. خدمتکاران، نگاهبانان و محتاجان آن مقام را تعظیم نماید، چه فى الحقیقه تعظیم ایشان تعظیم صاحب قبر است.
17. هر گاه از زیارت برگردد، تا در آن شهر است باز به زیارت رود.
18. آن که هر گاه رفتن او نزدیک آید، وداع به دعاى منقول کند.
19. از خداى تعالى، عود و بازگشت بدان مقام را سؤال کند.
20. در وقت بیرون آمدن از آن مقام، روى به ضریح کرده، پس پس و عقب عقب بیرون آید.
21. زود از آن مقام بیرون رود، چه حرمت و تعظیم در آن بیشتر است و اشتیاق باز آمدن زودتر بهم مى‏رسد. (جامع عباسى، ج‏2، ص 167 - 169))

دوست مؤمنم!
- از خداوند با تضرع بخواهید که مانعی بر سر راه این سفر معنوی قرار نگیرد و لوازم مادی و معنوی این سفر عشق را برای شما مهیا سازد.
- از اکنون خود را در آن فضای ملکوتی تصور کنید و از همین حالا اعمال و رفتار و نیت خود را متناسب با آن فضا قرار دهید.
- اگر میان شما و کسی یا کسانی ناراحتی و دلخوری وجود داشته بر طرف کنید و اگر حقی از مردم بر گردن شما است ادا نمایید تا بدون حق الناس موفق به این زیارت الهی گردید.
- اگر نماز و روزه و مانند آن از حقوق الهی بر عهده شما است تصمیم بگیرید به تدریج قضا نمایید و با روی سفید به ملاقات ولی خدا بروید.
- ملتمسانه از خود آن بزرگواران درخواست زیارتی با معرفت و همراه با دستاورد های ماندگار معنوی و دنیوی و اخروی نمایید.
- کتاب هایی که در مورد مقام و عظمت و جایگاه اولیای الهی و به خصوص در باره مقام منیع و عرشی سالار شهیدان است مطالعه کنید تا کم کم در جوی کربلایی قرار گیرید. کتاب های مناسب برای این منظور عبارتند از:
الف- فروغ شهادت، استاد علی سعادت پرور.
ب- فرهنگ عاشورا، جواد محدثی
ج – منتهی الآمال، زندگانی و احوال امام حسین –علیه السلام-
د- سخنان امام حسین –علیه السلام- از مدینه تا کربلا، صادق نجمی


و نکته ی پایانی اینکه: ممکن است خواب هایی که می بینید، متأثر از نگرانی های شما باشد؛ لذا مصرانه به توصیه های بالا عمل کنید و نگران چیز دیگری نباشید و ما را نیز از دعای خیر خویش فراموش نکنید.
سالم و سعادتمند باشید.